مانند سایر مواردی که مگان ، دوشس ساسکس ، در خانواده سلطنتی سپری کرده است ، روش او برای اینکه وی سقط کرده است متفاوت است.
مگان در یک نظر در روز چهارشنبه در نیویورک تایمز ، از چگونگی احساس گرفتگی شدید یک روز صبح در ماه ژوئیه نوشت ، و هنگامی که فرزند اول خود را در آغوش گرفت ، فهمید که “دومین فرزند من را از دست می دهد”.
این مکاشفه بخاطر حمایت از دیگران که سقط جنین داشته اند و همچنین کمک به شکستن کلاله و سکوت که غالباً یک آسیب عمیقاً شخصی را تجربه کرده است ، از هر چهار بارداری تحسین شده است.
اما چنین اشتراک عمومی و بینشی در مورد سلامت سلطنتی اغلب محدودتر است ، و این باعث می شود که افشای مگان در تقابل با روشی باشد که اعضای ارشد خانواده سلطنتی به موضوعات مربوط به سلامتی خود نزدیک شده اند.
پنی جونور ، نویسنده و زندگینامه نویس سلطنتی گفت: “اطلاعیه ها درباره نوزادان سلطنتی و مسائل جدی بهداشتی در مورد اعضای ارشد خانواده به طور معمول از کاخ باکینگهام است ، اما فکر نمی کنم آنها هرگز سقط زودرس را اعلام کنند.”
“فقط در صورتی به مردم گفته می شود که کاخ از قبل بارداری را اعلام کرده و کودک را از دست داده باشد.”
این اتفاق در مورد سوفی ، کنتس ویسکس رخ داد که با پرنس ادوارد ، پسر کوچک ملکه الیزابت و پرنس فیلیپ ازدواج کرده است. سوفی پس از از دست دادن نوزاد در سال 2001 پس از حاملگی خارج رحمی ، از “بسیار ناراحت” گفت.
این اتفاق در مورد زارا تیندال ، دختر پرنسس آن نیز رخ داد ، “که سپس به روزنامه ای گفت که دو بار سقط کرده است اما نمی خواست در مورد آن صحبت کند زیرا خیلی خام بوده است” .
“بنابراین کاری که مگان انجام داده بی سابقه است ، اما از روی شخصیت نیست.”
در مورد حاملگی سلطنتی ، گاهی اوقات افشاگری عمومی زودتر از آنچه تصور می شد ، انجام شده است.
هنگامی که کیت ، دوشس کمبریج ، در اواخر سال 2012 بیماری حاد صبحگاهی داشت و در اوایل بارداری با پرنس جورج در بیمارستان بستری شد ، اعلام شد که او و پرنس ویلیام در انتظار اولین فرزندشان هستند.
البته آن کودک در خط مستقیم تاج و تخت است و مورد کنجکاوی خاص مردم قرار خواهد گرفت.
کارولین هریس ، مورخ سلطنتی مقیم تورنتو و نویسنده کتاب افزایش حق سلطنت: 1000 سال فرزندپروری سلطنتی.
مگان و همسرش ، پرنس هری ، اوایل امسال به عنوان اعضای شاغل خانواده سلطنتی عقب نشینی کردند. هری همچنین تا حدودی پایین تر از خط جانشینی است ، در شماره 6. اولین فرزند آنها ، آرچی ، متولد 6 مه 2019 ، شماره 7 است.
هریس در نامه ای الکترونیکی گفت: “هری و مگان از نقش خود به عنوان اعضای ارشد خانواده سلطنتی فاصله گرفته اند ، این به آنها آزادی بیشتری می دهد تا در مورد تجربیات و نگرانی هایشان صریح صحبت کنند.
وی گفت که مگان همچنین ممکن است تحت تأثیر مثالهای سلطنتی و مشاهیر باشد که صریحاً در مورد بارداری و سقط صحبت می کند.
هریس گفت: “دیانا ، پرنسس ولز ، در مورد چالش های انجام وظایف سلطنتی هنگام تجربه بیماری صبح هنگام بارداری صحبت كرد.” پرنس چارلز و کانادا در اوایل بارداری با پرنس اندرو.
قطعه مگان در نیویورک تایمز چند هفته پس از آن منتشر شد که کریسی تیگن مدل و شخصیت تلویزیونی غم و اندوه خود را از طریق از دست دادن یک پسر در بارداری در ماه سپتامبر از طریق شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشت.
هریس گفت: “مقاله مگان در جایی که وی مردم را به تعهد درمورد اینکه آیا حالشان خوب نیست ممکن است نشان دهنده تأثیر وکالت در بین اعضای جوان خانواده سلطنتی برای حمایت عاطفی بیشتر از افرادی باشد که شرایط شخصی دشواری را تجربه می کنند.”
جونور گفت: از آنجا که مگان و هری ، که اکنون در کالیفرنیا زندگی می کنند ، دیگر اعضای خانواده سلطنتی نیستند ، آنها می توانند “کم و بیش هر طور که دوست دارند انجام دهند”.
“و نوشتن به این روش مگان همه چیز را تمام کرده است. او به شدت احساس می کند که صحبت کردن در مورد احساسات مهم است – چیزی که برای نسل قدیمی خانواده سلطنتی کاملاً بیگانه است – و من گمان می کنم در مورد سقط جنین صحبت کرده باشد خواه ازدواج نکرده باشد یا نه هری. “
جونور گفت مگان “شجاع است که خیلی زود پس از رویداد در مورد آن صحبت می کند و من مطمئن هستم که این راحتی راحتی برای زنانی است که در وضعیت مشابهی هستند یا بوده اند.”
هنوز هم ، او گفت ، “جای تعجب است که او باید در مورد چیزی بسیار شخصی و دردناک در معرض دید عموم قرار گیرد وقتی که بارها و بارها برای حفظ حریم شخصی خود درخواست کرده است.”
جانی دیموند ، خبرنگار سلطنتی بی بی سی ، گفت که مگان “اندوه خود را راهی برای سقط جنین به مکالمه روزمره قرار داده است.”
و او روز چهارشنبه در وب سایت بی بی سی پیشنهاد کرد که روش او برای تقسیم از دست دادن و دلشکستگی او مطابق با رویکرد کلی او است.
“مگان از اولین رویدادی که به عنوان عروس خانم هری در آن صحبت کرد ، روشن ساخت که می خواهد صدای زنان و تجارب زنان با وضوح بیشتری شنیده شود.”
سایر سلطنت ها درد و غم شخصی خود را در برابر مرده زایی و سقط جنین به اشتراک گذاشته اند ، اگرچه در دوره های قبلی – نسل های بسیار قبل از شبکه های اجتماعی و چرخه های خبری 24 ساعته بین المللی – چنین دیدگاه هایی به این سرعت زیاد سفر نمی کردند.
“ملکه آن از غم و اندوه خود در مورد تعداد زیادی نوزاد مرده و سقط جنین صحبت کرد [in the late 1600s] در گفتگو با دوستان و درباریانش ، “هریس گفت.
“نامزد او سارا چرچیل ، دوشس مارلبرو ، از امیدهای ملکه آن گفت که او فرزندی به دنیا خواهد آورد که” اگرچه 17 پسر داشت “زنده مانده است.
پادشاه آینده ادوارد هفتم هنگام تشییع جنازه کوچکترین فرزند خود ، الکساندر جان ، که هنگام تولد در سال 1871 درگذشت ، گریه می کرد.
هریس گفت ، نحوه واکنش مردم به چنین ابراز ناراحتی های سلطنتی متفاوت است.
“مرگ دختر شاه جورج چهارم ، پرنسس شارلوت ، هنگام زایمان در سال 1817 ، به دنیا آوردن پسری مرده ، عزاداری ملی را در سطحی برانگیخت که تا زمان مرگ پرنسس دیانا در سال 1997 دیگر شاهد آن نباشیم.”
اما در حالی که همبستگی عمومی با ملکه آن وجود داشت ، هریس گفت: “همچنین کارتونهای طنزی وجود داشت که آن را برای یک کودک ناامید نشان می داد و مایل بود هر پزشکی را که می گوید هنوز برای او بچه دار می شود شوالیه کند.”
هریس گفت ، گاهی اوقات چنین ضررهای عمیقاً شخصی برای اعضای خانواده سلطنتی بخشی از بحث های بزرگتر درباره چهره عمومی آن می شود.
