تیپ نیروی هوایی بازنشسته. ژنرال چارلز “چاک” ییگر ، خلبان خلبان خلبان جنگ جهانی دوم و خلبان آزمایشی پنجگانه ای که نشان داد در سال 1947 به عنوان اولین کسی که سریعتر از صدا پرواز می کند ، “چیزهای مناسب” را دارد ، درگذشت. او 97 ساله بود.
جیم بریدنستین ، مدیر ناسا ، در بیانیه ای گفت که یجر روز دوشنبه درگذشت و مرگ را “خسارتی عظیم برای ملت ما” خواند.
“روحیه پیشگام و ابتکاری ژنرال یگر توانایی های آمریکا را در آسمان پیشرفت داد و آرزوهای ملت ما را به اوج رسیدن در دوران جت و عصر فضا رساند. وی گفت:” شما روی خطرات تمرکز نمی کنید. روی نتایج تمرکز می کنید. عالی است تا از انجام کار لازم جلوگیری شود. “” بریدنشتاین در بیانیه خود گفت.
جیم یانگ ، مورخ پایگاه نیروی هوایی ادواردز ، در آگوست 2006 هنگام رونمایی از یک تندیس برنز یگر گفت: “در عصر قهرمانان ساخته شده توسط رسانه ها ، او معامله واقعی است.”
سرلشکر کورتیس بدکه ، فرمانده مرکز آزمایش پرواز نیروی هوایی در ادواردز ، گفت: “او از همه کسانی که وسایل مناسب را داشتند صالح ترین بود.”
چاک یگر – اولین مردی که مانع صوتی را شکست. او به شکل گیری هواپیمایی که امروز می شناسیم کمک کرد ، AD ASTRA Chuck! https://t.co/2eTL6TI4Mz
یجر ، از یک شهر کوچک در تپه های ویرجینیا غربی ، بیش از 60 سال پرواز کرد ، از جمله خلبانی X-15 تا نزدیک 1600 کیلومتر در ساعت در ادواردز در اکتبر 2002 در سن 79 سالگی.
وی در “Yeager: An Autobiography” گفت: “زندگی در سنین پیری به خودی خود هدف نیست. ترفند این است که از سالهای باقیمانده لذت ببرید.”
او نوشت: “من هنوز همه کارها را انجام نداده ام ، اما تا وقتی کارم تمام شد چیزهای زیادی را از دست نخواهم داد.” “اگر من فردا درگیر (تصادف) شوم ، با اخم صورتم مواجه نخواهد شد. من یک توپ داشته ام.”
در 14 اکتبر 1947 ، یجر ، آن زمان یک کاپیتان 24 ساله ، یک هواپیمای موشکی Bell X-1 نارنجی و به شکل گلوله را از 1000 کیلومتر بر ساعت عبور داد تا مانع صوتی را بشکند ، در آن زمان یک نقطه عطف دلهره آور هواپیمایی بود.
وی گفت: “مطمئناً من دلهره داشتم.” “وقتی در مورد چیزی احمقانه حرف می زنید که چیز زیادی درباره آن نمی دانید ، باید ترس و نگرانی وجود داشته باشد. اما اجازه نمی دهید این بر شغل شما تأثیر بگذارد.”
یجر متواضع در سال 1947 گفت اگر هواپیما سوخت بیشتری حمل می کرد ، می توانست حتی سریعتر هم برود. او گفت که این سواری “خوب بود ، دقیقاً مانند سریع سوار شدن در ماشین”.
یگر هواپیمای موشکی و تمام هواپیماهای دیگرش را با نام مستعار “Glamorous Glennis” برای همسرش که در سال 1990 درگذشت ، لقب داد.
تماشا کنید | چاک یگر می گوید پرواز تاریخی خود در سال 1947 به او احساس موفقیت می دهد:
در ژوئیه 1985 ، چاک یگر در مورد برخی از تجربیات خود به عنوان خلبان آزمایشی با والری پرینگل از میددی صحبت کرد. 2:14
هنگامی که جهان تصور می کرد انگلیسی ها ابتدا سد صدا را شکسته اند ، شاهکار یگر برای حدود یک سال کاملاً مخفی نگه داشته شد.
یگر گفت: “مسئله نداشتن هواپیماهایی بود که با چنین سرعتی پرواز کنند. مسئله این بود که آنها از هم پاشیده نشوند.”
شصت و پنج سال بعد از یک دقیقه ، در 14 اکتبر 2012 ، یگر یاد این واقعه را گرامی داشت و در صندلی عقب یک هواپیمای F-15 Eagle پرواز کرد در حالی که مانع صوتی بیش از 9144 متری بالاتر از صحرای موهاوی کالیفرنیا را شکست.
سوits استفاده های او در کتاب تام ولف گفته شد چیزهای درست و فیلم 1983 آن را الهام گرفته است.
یگر 23 فوریه 1923 در میرا ، جامعه ای کوچک در رودخانه مود در عمق گودال آپالاچی در حدود 60 کیلومتری جنوب غربی چارلستون متولد شد. خانواده بعداً به هملین ، محل شهرستان منتقل شدند. پدرش مته کار نفت و گاز و کشاورز بود.
یگر گفت: “آنچه واقعاً مرا در طول این سالها تحت تأثیر قرار می دهد این است که چقدر خوش شانس بودم ، به عنوان مثال چقدر خوش شانس هستم که در سال 1923 متولد شدم و نه در سال 1963 به طوری که من درست زمانی که هواپیمایی وارد دوران مدرن شد من روی سن آمدم.” در سخنرانی دسامبر 1985 در موزه هوا و فضا اسمیتسونیان.
وی گفت: “من فقط یک بچه خوش شانس بودم که سوار درست شدم.”
یگر پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان در سال 1941 در سپاه هوایی ارتش ثبت نام کرد. او بعداً ابراز تأسف کرد که عدم تحصیلات دانشگاهی مانع از فضانورد شدن وی شد.
بر فراز فرانسه شلیک شد
وی کار خود را به عنوان مکانیک هواپیما آغاز کرد و علی رغم اینکه در اولین سوار شدن به هواپیما به شدت هوای هوای خود را بدست آورد ، در برنامه ای ثبت نام کرد که به افراد سرباز اجازه می داد خلبان شوند.
یجر در طی جنگ جهانی دوم 13 هواپیمای آلمانی را در 64 مأموریت سرنگون کرد ، از جمله 5 فروند در یک مأموریت. او یک بار بر فراز فرانسه تحت کنترل آلمان شلیک شد اما با کمک پارتیزان های فرانسوی فرار کرد.
پس از جنگ جهانی دوم ، او از ابتدا در پایگاه هوایی رایت-پترسون در دیتون ، اوهایو خلبان آزمایشی شد.
از جمله پروازهایی که وی پس از شکستن مانع صوتی انجام داد ، یکی از آنها در 12 دسامبر 1953 بود ، زمانی که او با X-1A پرواز کرد و به رکورد بیش از 2575 کیلومتر در ساعت رسید. وی گفت که آن روز سحرخیز از خواب برخاسته بود و قبل از پرواز خود یک غاز را به کیسه می انداخت. وی گفت ، آن شب خانواده اش غاز را برای شام خوردند.
یگر هرگز ریشه های خود را فراموش نکرد و ویرجینیای غربی پل ها ، مدارس و فرودگاه چارلستون را به نام او نامگذاری کرد.
یگر نوشت: “شروع من به ویرجینیای غربی می گوید که من تا امروز چه کسی هستم.” “دستاوردهای من به عنوان یک خلبان آزمایشی بیشتر از شانس ، اتفاقات و سرنوشت یک شخص می گوید. اما پسری که مانع صوتی را شکست ، بچه ای بود که رودخانه لجن را با یک هندوانه کشیده شنا کرد یا سرش را از سنجاب گرفت قبل از رفتن به مدرسه. “
به یگر ستاره نقره ای ، صلیب برجسته پرواز ، ستاره برنز ، مدال هوا و قلب بنفش اهدا شد. رئیس جمهور هری اس ترومن در دسامبر 1948 به دلیل شکستن مانع صوتی ، جایزه هوایی کولیر را به او اعطا کرد. وی همچنین مدال آزادی ریاست جمهوری را در سال 1985 دریافت کرد.
یگر در سال 1975 از نیروی هوایی بازنشسته شد و به یک مزرعه در Cedar Ridge در شمال کالیفرنیا نقل مکان کرد و در آنجا به عنوان مشاور در نیروی هوایی و Northrop Corp ادامه داد.
وی در تاریخ 26 فوریه 1945 با گلنیس دیکهاوس از اوروویل ، کالیفرنیا ازدواج کرد. وی در دسامبر 1990 بر اثر سرطان تخمدان درگذشت. آنها چهار فرزند داشتند: دونالد ، مایکل ، شارون و سوزان. یگر در سال 2003 با ویکتوریا اسکات د آنجلو 45 ساله ازدواج کرد.
