یکی از معضلات اصلی WHO این است که این سازمان هیچگونه قدرت اجرایی یا اختیاری برای تحقیق مستقل در مورد بیماریهای همه گیر ندارد. در عوض ، آژانس به گفتگوهای پشت صحنه و همکاری کشورها متکی است.

با سرعت گرفتن همه گیری ، WHO اغلب از تماس با برخی از بزرگترین اهدا کنندگان خود ، از جمله ژاپن ، فرانسه و انگلیس ، طفره می رفت. دانشمندان WHO با توجه به ده ها مورد ضبط شده از جلسات داخلی WHO و اسناد از ژانویه تا آوریل که توسط آسوشیتدپرس بدست آمده است ، برخی از رویکردهای خود را “کلان” و “یک آزمایشگاه تأسف آور برای مطالعه ویروس” برچسب گذاری کرده اند.

سوفی هارمن ، استاد سیاست بین الملل در دانشگاه کوئین مری لندن ، گفت: “WHO وقتی کشورها کارهای مشکوک انجام می دهند ، با بیان نکردن سخنان خود ، قدرت خود را تضعیف می کند.”

عده ای دیگر اظهار داشتند كه از نظر سیاسی عاقلانه نیست كه WHO خیلی صریح باشد مگر اینكه كشورها به آژانس قدرت بیشتری دهند.

سوئری مون ، مدیر مشترک مرکز بهداشت جهانی در انستیتوی تحصیلات تکمیلی ژنو ، با اشاره به مدیر کل WHO تدروس آدنوم غبرایسوس ، گفت: “اگر تدرس موضعی بسیار تهاجمی در قبال کشورهای عضو اتخاذ کند ، عواقب آن را خواهد داشت.”

نگرانی ها از چین آغاز شد

فرح دخلاله سخنگوی سازمان بهداشت جهانی گفت که از ابتدای شیوع ویروس کرونا ، “مقامات WHO گفتگوهای صریح و صریح با همتایان دولت خود را انجام داده و می دهند.” ما به فرهنگ سازمانی افتخار می کنیم که بحث های صریح را گسترش می دهد. “

برای WHO بی سابقه است که علناً از کشورهای عضو خود س questionال کند. این کشور تهدید کرد که هنگامی که کشور در هنگام شیوع SARS موارد را پنهان می کرد ، دفتر چین خود را تعطیل خواهد کرد و با صدای بلند خواستار نیجریه شد تا تحریم واکسن فلج اطفال را در 2003 لغو کند.

همانطور که پیشتر AP اعلام کرد ، صبر WHO برای تماس با کشورها با چین آغاز شده است. با وجود ملاقات ژانویه بین تدروس و شی جین پینگ ، رئیس جمهور چین ، اطلاعات پکن در تمام ماه فوریه هنوز پراکنده بود. ماریا ون کرخوو ، سرپرست فنی WHO برای COVID-19 ، خاطرنشان کرد که آژانس فاقد “جزئیات کافی برای بیان اینکه چه عواملی موثر بوده است.”

دانشمندان WHO خیلی زود نگران ژاپن شدند. در تاریخ 1 فوریه ، مسافری که از کشتی تفریحی Diamond Princess در هنگ کنگ پیاده شد ، آزمایش ویروس کرونا مثبت بود. در ایستگاه بعدی کشتی در یوکوهاما ، مقامات همه 3711 سرنشین را در محاصره قرار دادند.

مایکل رایان رئیس اورژانس سازمان بهداشت جهانی در آن زمان به خبرنگاران گفت: “بیایید در اینجا مراقب باشیم که واکنش زیادی نشان ندهیم.” اما در 10 فوریه تعداد پرونده ها یک شبه تقریباً دو برابر شد.

“[That’s] با توجه به ماهیت پاسخ تحقیقات تعجب آور نیست “، رایان در یک نشست داخلی گفت: ژاپن فقط تعداد کمی از متخصصان اپیدمیولوژی را به تحقیق اختصاص داده است.

دکتر توماس گرین ، رئیس تیم مدیریت حوادث سازمان جهانی بهداشت ، گفت که آنها نتوانسته اند اطلاعات زیادی را از همتایان ژاپنی خود بدست آورند و آن را “یک مسئله بسیار بسیار حساس” خواند.

اگرچه WHO کاملاً از وضعیت در حال خراب شدن آگاه بود ، دانشمندان گفتند که این شیوع می تواند در درک انتقال COVID-19 کمک کند.

“[It’s] تأسف آور است اما فرصتی مفید برای مطالعه تاریخ طبیعی ویروس است. “

در اواخر ماه فوریه ، ویروس در ایتالیا نیز جای خود را باز کرد و اروپا را به مرکز همه گیری تبدیل کرد.

گرین در WHO به همکاران خود گفت که تلاشهای WHO برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شیوع مارپیچ در ایتالیا و جاهای دیگر “به طرز چشمگیری شکست خورده است” زیرا مقامات نگران عدم اقدام در سراسر اروپا بودند.

هنوز در 8 مارس ، تدروس در توئیتر خود نوشت که “دولت و مردم ایتالیا اقدامات جسورانه و شجاعانه ای را با هدف کاهش سرعت گسترش ویروس کرونا انجام می دهند.”

لارنس گوستین ، مدیر مرکز همکاری WHO در زمینه حقوق بهداشت عمومی و حقوق بشر در دانشگاه جورج تاون ، گفت که WHO باید موظف به ارائه گزارش در هنگام عدم اشتراک داده ها توسط کشورها باشد و گفت: “پرواز کور” برای آژانس خطرناک است.

سایر شکایات WHO

WHO همچنین در خلوت از کشورهای غربی که اندوخته اندک همه گیر را اندوخته اند ، شکایت کرد.

“ما روز گذشته با وضعیت وحشتناکی روبرو شدیم [protective personal equipment] جایی که همه لوازم مورد نیاز در فرانسه مورد نیاز بود و دسترسی ما قطع شد ، “رایان به همکاران خود گفت.

همانطور که کشورهای اروپایی در اوایل ماه مارس اقدامات فاصله فیزیکی را اتخاذ و اجتماعات گسترده را لغو کردند ، رایان متوجه شد که یک کشور این کار را نکرد: انگلیس

وی گفت: “در اروپا حتی یک رویداد ورزشی وجود ندارد و با این وجود تمام مسابقات لیگ برتر انگلیس ادامه دارد.”

رایان پس از شنیدن سخنان رئیس علمی انگلیس مبنی بر هدف این کشور برای مصونیت گله ، استراتژی همه گیری انگلیس را “مشکل ساز” توصیف کرد.

رایان گفت: “برای این اتفاق ، صدها هزار و میلیون ها نفر از افراد مسن به این آلودگی مبتلا می شوند و مرگ و میر زیادی وجود دارد.”

هنوز هم ، او گفت که رویکردهای مختلف برای مقابله با COVID-19 در سطح جهانی می تواند “یک مطالعه گسترده زیست محیطی” باشد که به WHO اجازه می دهد آنچه را که م documentثر است ثبت کند.

وی گفت: “از بعضی جهات فریبنده است ، اما واقعیت است.”

با پیشرفت ، نقش WHO در تلاش برای جلوگیری از همه گیری ، تا حدی به بررسی پانل مستقل بستگی دارد. هارمن ، متخصص دانشگاه کوئین مری ، ابراز همدردی کرد که WHO در ماه های ابتدایی COVID-19 مسئولیت زیادی داشته است ، اما گفت اکنون چالش های بزرگتری نیز وجود دارد.

وی گفت: “با موج بعدی همه گیری ، فکر می کنم زمان دیپلماسی آرام نیز سپری شده است.”