در سال 2015 ، هیجان از فرصت پایان دادن به بیش از پنج دهه حکومت هدایت شده توسط ارتش زیاد بود. حزب اتحادیه ملی دموکراسی ، برنده جایزه نوبل صلح ، آنگ سان سوچی ، به پیروزی چشمگیر در انتخابات رسید ، و او پس از سالها سخت ، از جمله چندین نفر در حبس خانگی ، در صف مقدم مبارزه بدون خشونت علیه ارتش رهبر کشور خود شد دیکتاتوری ها

انتظار می رود امسال حزب وی مجدداً در راس نظرسنجی ها قرار گیرد ، اما برخی از منتقدان احساس می کنند که دولت وی نتوانسته است اصول دموکراتیک را بپذیرد.

شانس اصلاحات واقعی همیشه اندک بود ، زیرا قانون اساسی سال 2008 که در ارتش تدوین شده بود ، اطمینان از داشتن کرسی های کافی در پارلمان برای جلوگیری از تغییرات منشور را تضمین می کرد. وزارتخانه های کلیدی نیز تحت کنترل ارتش هستند.

منتقدان سوچی 75 ساله و حزب او را متهم می کنند که بیش از تشویق به دموکراسی مبتنی بر گسترده ، نگران احیای خود در قدرت است.

خین زاو وین ، مدیر م ofسسه تامپادیپا ، سیاست مستقر در یانگون ، “این بار ، نه آنگ سان سوچی و نه حزب او دموکراسی را در میانمار به ارمغان نمی آورند. در عوض ، آنها در تلاشند یک سیستم دموکراسی یک حزب را وارد کنند.” گروه طرفداری.

جلب توجه به احزاب دیگر به معنای آن بوده است که در مورد سیاست ها در طول مبارزات انتخاباتی بحث واقعی صورت نگرفته است. وی گفت ، میانمار به ترکیب سیاسی بهتری نیاز دارد.

حتی روند رأی گیری نیز درگیر بحث و مجادله شده است ، زیرا کمیسیون انتخابات ایالتی متهم شده است که با لغو رأی دادن در برخی مناطق که احزاب منتقد دولت کرسی های خود را به دست می آورند ، با حزب حاکم سوچی ارتباط برقرار کرده است.

کمیسیون انتخابات اتحادیه اصرار داشت که رای گیری به دلیل درگیری مسلحانه با چریک های قومی در آن مناطق لغو شد.

این تصمیم یکی از چندین نکته ای بود که هفته گذشته توسط توماس اندروز ، گزارشگر ویژه سازمان ملل در زمینه حقوق بشر در میانمار مورد انتقاد قرار گرفت.

روهینگیا از رأی گیری خارج شد

به گفته وی ، میانمار با اکثریت بودایی ، “به شرطی که حق رأی براساس نژاد ، قومیت یا مذهب ، مانند روهینگیا محروم شود” قادر به برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه نخواهد بود.

تعصب دیرینه نسبت به اقلیت روهینگیای مسلمان ، که بسیاری فکر می کنند به طور غیرقانونی از جنوب آسیا مهاجرت کرده اند ، حتی اگر خانواده های آنها چندین نسل در میانمار زندگی کرده اند ، حقوق شهروندی اکثر آنها را سلب کرده است.

دوستان غربی میانمار از کارزار وحشیانه ضد شورش سال 2017 ارتش میانمار که حدود 740،000 روهینگیا را به فرار به بنگلادش همسایه سوق داد ، اتهاماتی را به نسل کشی متهم کردند.

همچنین باعث شد اعتبار سوچی در نزد مداحان غربی به زنجیر کشیده شود ، در حالی که وی نتوانست نیروهای امنیتی را مهار کند. اما برای بیشتر مردم میانمار ، روهینگیا مسئله ای در انتخابات نیست.

تماشا کنید: دو متجاوز ارتش میانمار در دادگاه کیفری بین المللی شهادت می دهند

برای اولین بار ، دو متجاوز از ارتش میانمار در بازداشت دادگاه کیفری بین المللی لاهه هستند که در آنجا شرح یک کارزار نظامی در سال 2017 برای قتل عام و تخریب مسلمانان روهینگیا را داده اند. 1:53

اندروز همچنین گفت احزاب سیاسی مخالف ادعا می کنند که از دسترسی به رسانه های دولتی محروم هستند و پیام های آنها به دلیل انتقاد از سیاست های دولت سانسور شده است.

فیس بوک همچنین گفت که صدها حساب برای “رفتار غیر اصیل هماهنگ” از جمله 70 موردی را که در 8 اکتبر برای اعضای ارتش میانمار ردیابی شده بود ، از بین برد.

اقدامات برای کنترل ویروس کرونا ، فعالیتهای گسترده سنتی گسترده توسط همه احزاب را محدود کرد ، اما سو کی از گزارش های مکرر در رسانه های دولتی در مورد انجام وظایف رسمی خود و همچنین از به روزرسانی های منظم خود در مورد مبارزه با ویروس کرونا در صفحه فیس بوک وی سود می برد. بیش از 59،270 مورد ویروس کرونا و 1،376 مورد مرگ گزارش شده است.

دولت انتقاد کرد

دولت وی قبلاً توسط طرفداران آزادی بیان مورد انتقاد قرار گرفته بود. برخی از قوانین سانسور و صدور مجوز را لغو کرد ، اما به طور تهاجمی از قوانین افترا و مخابرات علیه روزنامه نگاران و فعالان منتقد دولت و ارتش استفاده می کند.

شکست در برنامه های بسیار تبلیغ شده برای آشتی با اقلیت های نژاد پرست کشور ، یکی دیگر از آسیب های شهرت سوچی است. گروه های اقلیت قومی ، عمدتا در مناطق مرزی ، برای دهه ها درگیر مبارزه مسلحانه و دوباره و دوباره مسلحانه برای خودمختاری بوده اند.

احزاب سیاسی قومی در سال 2015 برای اطمینان از پیروزی در برابر حزب اتحاد و توسعه اتحادیه ، رقیب اصلی حزب سوچی ، با NLD توافق های تاکتیکی انجام دادند.

در این سال ، آنها از ناکامی سو کی در پیمان بستن معامله ای برای گسترش حقوق سیاسی خود ناامید شدند ، آنها فقط نامزدهای خود را تحت فشار قرار می دهند.

با این وجود ، سوچی همچنان محبوب ترین چهره سیاسی کشور است.

ریچارد هورسی ، تحلیلگر سیاسی مستقر در یانگون ، گفت: “من فکر می کنم این واقعاً حمایت شخصی ، حتی عشق است که بسیاری از مردم از خود آنگ سان سوچی دارند ، تقریباً صرف نظر از نحوه عملکرد دولت دولت ، عملکرد اقتصادی و غیره.” از جذابیت او