تعداد سربازان و غیرنظامیان کشته شده هنوز مشخص نیست ، اما تخمین های روسیه تلفات هر دو طرف بیش از 5000 نفر است.

هوهنیسیان که از پا افتاده و از نظر روحی ویران شده بود ، گفت که سه روز پیش با دانستن اینکه کشورش در حال از دست دادن است و پایانش دور نیست ، به خانه خود در ایروان پایتخت ارمنستان بازگشت.

دو هفته پیش ، وی گفت که از چهره خسته سربازان جوان ارمنی می تواند بمباران هوایی بی امان از هواپیماهای بدون سرنشین ساخت ترکیه – بسیاری از آنها مجهز به سیستم های هدف گیری ساخت کانادا – را قادر سازد که کشورش ادامه یابد.

هوهنیسیان با تلخی از کشورهای غربی ، از جمله کانادا ، گفت: “آنها ما را فروختند” ، ادعا کرد که آنها یا برای کمک به ارمنستان قدم های قابل توجهی برداشته اند یا اینکه برای جلوگیری از توازن قدرت متحد ناتو ترکیه به نفع آذربایجان تلاش کافی نکرده اند .

“ما فقط توسط جامعه بین المللی گول خوردیم.”

هوآنیسیان ، 53 ساله ، گفت که “وقتی امید داشت که نیروهای آذربایجانی به اعماق خاک تحت کنترل ارمنستان فشار بیاورند” امید خود را از دست داد. وی گفت حتی به فکر گذاشتن دوربین فیلمبرداری و برداشتن یک مسلسل است تا خودش به روزهای آخر نبرد بپیوندد. او تا جایی پیش رفت که وصیت نامه خود را به روز کند.

پس از انتشار اخباری در اوایل روز سه شنبه مبنی بر توافق هر دو طرف برای آتش بس با مذاکره روسیه ، هوآنیسیان در مورد علاقه خود برای جلوگیری از شکست ارمنستان گفت: “من آماده مرگ بودم.”

این توافق نامه با همکاری ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه ، ارمنستان را مجبور می کند بیشتر مناطق اطراف قره باغ را که از زمان جنگ آخر 30 سال پیش بین دو همسایه اشغال کرده است ، تحویل دهد. مرزهای قره باغ خود از آنچه در اواخر سپتامبر آغاز شده بود ، کاهش می یابد.

کشورهای غربی نفوذ اندکی داشتند

اگرچه به نظر می رسد ارامنه قومی در كنترل این محاصره باقی خواهند ماند ، اما در حال حاضر توسط نیروهای حافظ صلح روسی و نه ارتش ارمنستان ، امنیت آنها تضمین می شود.

تقریباً 2000 سرباز روسی که روز سه شنبه با هواپیمای مسافربری در حال ورود بودند ، نقشی اساسی در جدا نگه داشتن دو طرف متخاصم و حفظ راهروهای حمل و نقل ایمن بین ارمنستان و استپاناکرت ، پایتخت قره باغ خواهند داشت.

ارزیابی Hovahnnisyan ، که توسط بسیاری از ارمنی ها به اشتراک گذاشته شده است ، این است که جنگ بر سر منطقه مورد مناقشه – که ارمنی ها آن را آرساچ می نامند – جنگی بین ارمنستان دموکراتیک و دیکتاتوری آذربایجان با حمایت ترکیه و همچنین هزاران مبارز اسلامگرا بود که ترکها وارد کردند از سوریه

آذربایجانی ها به همان اندازه اشتیاق دارند که این یک جنگ آزادسازی است ، برای بازپس گیری سرزمین هایی که 30 سال پیش در جنگ از دست رفته بود ، جنگیدند. در آن درگیری ده ها هزار نفر آواره شدند ، بسیاری از آنها در مناطق مرزی ساکن شده بودند و اکنون قصد دارند به شهرها و روستاهای سابق خود در مناطق سنتی آذربایجان در اطراف محاصره مورد اختلاف بازگردند.

کشورهای غربی ، از جمله فرانسه و ایالات متحده ، اعضای روند مینسک بودند که توسط سازمان امنیت و همکاری در اروپا برای یافتن یک حل و فصل دائمی درگیری ایجاد شده است. با این حال ، هنگامی که جنگ در سپتامبر آغاز شد ، نه فرانسوی ها و نه آمریکایی ها نتوانستند چوب آتش بس کنند.

آنها همچنین نتوانستند تأثیر زیادی بر شریک ترکیه خود در ناتو ، که وزن سیاسی و دیپلماتیک خود را پشت سر گذاشت ، به آذربایجان کمک کند. در جریان مبارزات انتخاباتی آمریكا ، دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریكا گفت كه او “درگیری” را برطرف خواهد كرد ، اما جو بایدن ، رقیب دموكرات وی ، ترامپ را به غایب بودن متهم كرد و به روسیه اجازه داد تا در این مورد رهبری را به دست گیرد.

ناظران می گویند اتحاد غرب به دلیل شرایط درگیری لکه دار شده است.

“شما متحد ناتو را دیدید [Turkey] پشتیبانی از دشمن ارمنستان و همه ناتو ضربه خورده است. “” پل استرونسکی ، یکی از اعضای ارشد بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی در واشنگتن ، دی ، سی. “کانادایی ها ضربه خوردند ، و آمریکایی ها – زیرا در آنجا هواپیماهای F16 ترکیه در آذربایجان بودند – موفق شدند. “

با این حال ، استرونسکی استدلال می کند که دولت ارمنستان به رهبری نخست وزیر نیکول پاشینیان نیز با امتناع از ورود به بحث های جدی از طریق روند مینسک ، دست خود را بیش از حد بازی کرد و سخنان آتشین پاشینین به تشدید درگیری کمک کرد.

وی گفت: “ارامنه کاملا بی تقصیر نیستند.”

به سلامتی در آذربایجان ، خشم در ارمنستان

ریشه این درگیری به زمان شوروی برمی گردد ، زمانی که قره باغ ارمنی-قومی به طور قانونی در آذربایجان با اکثریت مسلمان گنجانده شد. هنگام انحلال اتحاد جماهیر شوروی ، ارمنستان و آذربایجان بر سر این محاصره جنگ کردند که بیش از 30000 نفر را به قتل رساند و ارمنستان را تحت کنترل قره باغ و همچنین سایر مناطق آذربایجان اطراف خود قرار داد.

در طول دهه ها ، تلاش های دیپلماتیک برای یافتن راه حل دائمی برای وضعیت سرزمین با شکست روبرو شد. آذربایجان از درآمد نفتی ثروتمند شد و ارتش خود را تشکیل داد تا اینکه تقریباً شش هفته پیش ارتش تصمیم به حمله کامل گرفت.

خبر آتش بس با سرگرمی در سراسر آذربایجان ، با جشن های خیابانی شبانه و سرخوشی مبنی بر بازگشت دوباره زمین های تاریخی به کنترل آنها ، مورد استقبال قرار گرفت. این آتش بس بیانگر این است که سرانجام ممکن است دهها هزار نفر از ساکنان آواره آذربایجان تحت نظارت کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل اجازه بازگشت به منطقه را داشته باشند.

ایلام آلیف ، رئیس جمهور این کشور در یک سخنرانی تلویزیونی ، نخست وزیر ارمنستان را طعنه زد و گفت: ارمنستان “کاپیتولاسیون” است.

“وضعیت شما به جهنم رفته است. هیچ مقامی وجود ندارد و هیچ مقامی نیز وجود نخواهد داشت [for Nagorno-Karabakh]”

در ایروان ، پایتخت ارمنستان ، اخبار مربوط به این معامله به شدت خشمگین بود ، معترضین به دفاتر دولتی حمله کردند و مبلمان را به سطل آشغال ریختند. رئیس مجلس توسط جمعیت مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

آتش بس بدون غرب

برای روسیه ، آتش بس پس از شش هفته جنگ ، هزاران کشته و زخمی و دو تلاش نافرجام کرملین برای مذاکره در مورد آتش بس ، به معنای بهترین استفاده از بسیاری از نتایج ضعیف ممکن است.

پوتین تلاش کرده است روابط نزدیک خود را با آذربایجان و ارمنستان حفظ کند ، حتی اگر روسیه به یک پیمان دفاعی ملزم به کمک به ارمنستان در صورت حمله مستقیم خاک خود باشد. کرملین اصرار دارد که جنگ در قره باغ کوهستانی روسیه را مجبور به پیوستن به درگیری های طرف ارمنی نمی کند.

الکسی مالاشنکو ، دانشمند علوم سیاسی روسی ، اظهار داشت این واقعیت که نه ایالات متحده و نه اروپا در این توافق نهایی شرکت نداشته اند ، به این معنی است که کرملین احتمالاً از نتیجه راضی نیست.

مالاشنکو گفت: “راه حلهای قره باغ کوهستانی می تواند در چارچوب روابط مسکو و آنکارا حل شود. این مسئله جدیدی است.”

این که آیا روسیه از آتش بس برای ایجاد یک توافق دائمی تر استفاده خواهد کرد که بتواند چرخه جنگ بر سر خاک را متوقف کند یا خیر ، سوال اصلی پیش رو خواهد بود. در حال حاضر ، بسیاری از ارامنه پاسخ منفی می دهند.

Hovahnnisyan ، این فیلمساز گفت که او در حال انتظار برای زمانی است که معامله با نیروهای حافظ صلح روسیه ظرف 5 سال به پایان برسد.

“امیدوارم ارمنستان قویتر شود. ما آمادگی بیشتری خواهیم داشت و حمله بعدی را رهبری خواهیم کرد.”