چنین می شد ، زیرا در نهایت ، بزرگترین برنامه ایمن سازی ملی که تاکنون در ایالات متحده انجام شده بود ، قطع شد زیرا اپیدمی هرگز محقق نشد و شک و تردید عمومی نسبت به این برنامه افزایش یافت.

هنوز هم ، در حالی که بیماری همه گیر COVID-19 بسیار واقعی است و جمعیت آن بسیار بیشتر است ، برنامه واکسیناسیون سال 1976 می تواند دروس آمادگی لازم را برای دولت های سراسر جهان برای تلقیح عموم مردم ارائه دهد.

“اگر برنامه به خوبی سازماندهی شده باشد ، تمام منابعی را که قادر به تزریق این واکسن هستند ، در آنجا بسیج می کند [shouldn’t] از نظر هر مشکلی وجود داشته باشد. ”

در مارس 1976 ، دولت رئیس جمهور وقت جرالد فورد یک برنامه واکسیناسیون در کل کشور 137 میلیون دلار برای ایمن سازی هر شهروند آمریکایی تا پایان سال آغاز کرد.

تشخیص آنفولانزای خوکی در پایگاه ارتش نیوجرسی باعث ایجاد وحشت در میان دانشمندان و مقامات برجسته آمریکایی شد که می ترسیدند این بیماری گسترش یابد و به طور بالقوه بحران سلامتی مشابه شیوع کشنده آنفولانزای اسپانیایی در سال 1918 را تشدید کند.

حتی اگر این کار کوتاه شده باشد ، تا دسامبر 1976 بیش از 40 میلیون آمریکایی – حدود یک پنجم جمعیت – واکسینه شده اند و حدود 650،000 نفر در شهر نیویورک.

استفاده از داوطلبان ، راه اندازی سایت ها

Imperato گفت که در هر روز آنها حدود 900 نفر داشتند که درگیر انتقال واکسن به عموم مردم بودند. این شامل 500 تا 600 داوطلب است که هر روز از طریق بخش صلیب سرخ آمریکا در شهر جذب می شوند.

فارغ التحصیلان دانشگاه ، بازرسان بهداشتی و دستیاران پرستاری بهداشت عمومی نیز برای استفاده از انژکتورهای جت اتوماتیک و انجام احیای قلبی ریوی استخدام و آموزش دیدند.

شصت سایت واکسیناسیون در مکانهایی که شامل مدارس و حوزه های پلیس است ایجاد شد.

ایمپراتو ، رئیس موسس و استاد برجسته خدمات در دانشکده بهداشت عمومی SUNY Downstate ، گفت: “هر کجا می توانستیم”.

همچنین ، 15 تیم سیار برای واکسیناسیون بیش از 40،000 نفر در بیش از 200 خانه سالمندان و حدود 100،000 نفر در 150 مرکز سالمندان ایجاد شده است.

وی گفت: “اگر بخواهید به این سازمان نظامی احتیاج داشت و ما توانستیم تیمی را جمع كنیم و افرادی را كه برای تحقق این امر به آنها نیاز داشتیم مستقر كنیم.”

وی گفت ، از نظر اداری و اداری پشتیبانی زیادی از این نوع برنامه ها انجام می شود.

“ما باید افراد را به ثبت نام برسانیم. ما باید تا آنجا که ممکن است در مورد آنها اطلاعات داشته باشیم ، زیرا باید بدانیم که چه کسی را واکسیناسیون می کنیم و اگر هر یک از آنها واکنشی نشان می دهد. ما باید تیم هایی از افراد را داشته باشیم که در حال بررسی عوارض جانبی هستند. “

ظرفیت محلی می تواند “حلقه ضعیف” باشد

با این حال ، در سراسر کشور ، برخی از مشکلات لجستیکی وجود دارد هاروی فاینبرگ ، پزشکی که وظیفه داشت در بررسی برنامه واکسن آنفلوانزای خوکی در 1976 همکاری کند.

وی گفت که واکسیناسیون واقعی از نظر فراوانی در جوامع مختلف کاملاً نامنظم بود.

وی گفت: “بنابراین درسی که امروزه هنوز مرتبط است ، چه در استانهای مختلف در کانادا و چه در ایالت ها و شهرستان های مختلف و ایالات متحده ، ظرفیت محلی است.”

“آخرین مایل ، گرفتن ایمن سازی به آغوش گیرندگان ، این حلقه ضعیف زنجیره است.”

آنچه تفاوت ایجاد کرد درجه سازماندهی و ظرفیت ادارات بهداشت عمومی در هر جامعه برای برنامه ریزی و تجویز واکسن بود، فاینبرگ گفت.

“بنابراین اینطور نبود که فقط شهرها باشند یا فقط روستایی ، ثروتمند یا فقیر باشند ، تا توانایی تحویل خلاصه شود.”

تماشا کنید | متخصصان درباره استراتژی های واکسن COVID-19 کانادا بحث می کنند

در حالی که کانادا آماده توزیع میلیون ها دوز واکسن COVID-19 در ژانویه است ، رئیس کمیته مشاوره ملی ایمن سازی دکتر کارولین کوآچ-ثان و دیوید لوین ، که مدیریت واکسن H1N1 را برای مونترال مدیریت کردند ، می گویند بدون چالش باشد. 3:56

برخورد با “حوادث همزمانی”

کارشناسان می گویند ، اما یکی از مهمترین مشکلات این برنامه ضعف شغلی بود که مقامات رسمی در برقراری ارتباط با مردم هنگام انتشار عناوین مرتبط با عوارض جانبی احتمالی با واکسن انجام دادند.

“قطعاً وجود دارد – و این در سال آینده درست خواهد بود – اتفاقات همزمانی رخ خواهد داد، ” فاینبرگ گفت.

وی گفت: “آماده سازی مردم برای تصادفات مورد انتظار صرفاً به این دلیل كه مسائل هر روز اتفاق می افتد ، این كاملاً كلیدی است.”

در طی برنامه واکسیناسیون سال 1967 ، سه فرد مسن در پیتسبورگ پس از دریافت واکسن خود دچار حمله قلبی شدند. جورج دهنر ، استادیار تاریخ در دانشگاه ایالتی ویچیتا و نویسنده مقاله ، تبلیغات و عناوین ایجاد شده منجر به این شد که تعداد معدودی از کشورها برنامه واکسیناسیون خود را در حالی که آنها یک انجمن بالقوه را بررسی می کردند ، به حالت تعلیق درآوردند. آنفلوآنزا: یک قرن علم و بهداشت عمومی.

دهنر گفت ، در حالی که هیچ ارتباطی با واکسیناسیون یافت نشد ، نظرسنجی ها در آن زمان کاهش قابل توجهی در تعداد افرادی که گفتند این واکسن را دریافت می کنند نشان داد ، زیرا آنها از برخی اثرات سوverse می ترسند.

پاسکال گفت ، در هر روز میزان مرگ و میر مشخصی از افراد در یک سن خاص وجود دارد. و آنچه باید مورد بررسی قرار گیرد میزان مرگ و میر بالاتر از میزان مورد انتظار هنگام اجرای یک برنامه ایمن سازی است.

دهنر گفت: “و بنابراین CDC در این مورد خاص کار خوبی در پیش بینی و توضیح آن انجام نداد.”

اما واکسیناسیون ده ها نفر را نیز با اختلال عصبی نادر سندرم Guillain-Barre با سرعت بسیار بالاتر از آنچه انتظار می رفت ، پایین آورد. بر اساس CDC ، برخلاف حملات قلبی ، جایی که هیچ ارتباطی یافت نشد ، یک بررسی علمی نشان داده است که خطر ابتلا به سندرم گیلن باره پس از واکسیناسیون آنفلوانزای خوکی افزایش یافته است. دلیل دقیق این پیوند ناشناخته مانده است.

فاینبرگ در مصاحبه ای با The Bulletin ، مجله بهداشت سازمان بهداشت جهانی در سال 2009 ، اظهار داشت که این موارد “یک چشم انداز روی صفحه نبود اگر همه گیری وجود داشته باشد ، اما در صورت عدم وجود بیماری آنفولانزای خوکی ، این موارد” وقایع نادر برای پایان دادن به برنامه کافی بود. ”

روی علم تمرکز کنید ، نه سیاست

ریچارد ونزل ، رئیس برجسته و استاد گروه پزشکی داخلی در دانشگاه مشترک المنافع ویرجینیا گفت ، هنگامی که سندرم گیلن-باره افزایش یافت ، برخی از مردم “بسیار بدبین شدند و همه چیز را مبتنی بر سیاسی دانستند ، و نه مبتنی بر علم”. .

“این نگرانی وجود داشت که شاید سیاست برخی واکنشهای بهداشت عمومی را هدایت کند.”

وی افزود: “یكی از مواردی كه من می گویم ما هنوز سعی در یادگیری آن داریم این است كه سیاست گذاری باید از نظر علمی باشد. منظور من این است كه هر كسی كه پیام می دهد باید بگوید:” این چیزی است كه ما می دانیم ، این چیزی است كه ما نمی دانیم. و در اینجا فرضیاتی وجود دارد که ما در حال حاضر بیان می کنیم و سیاست ما را راهنمایی می کنند.

“به نظر ساده می رسد ، اما به ندرت انجام می شود ، حتی امروز.”