ساركوزي پس از ترك دفتر خود به فساد اداري و دستفروشي متهم شد. همانند روسای جمهور آمریکا ، روسای جمهور فرانسه در حین خدمت مصونیت دارند ، در پرونده سارکوزی از 2007 تا 2012.

این اتهام این است كه وی در سال 2013 در ازای اطلاعات فوق سری درباره یكی از تحقیقات حقوقی در مورد امور وی قبل و بعد از ریاست جمهوری ، به یك قاضی فرانسوی منصبی در مونكو را قول داد.

سارکوزی آن را انکار می کند ، و اشاره می کند که قاضی هرگز در موناکو موقعیتی کسب نکرده است. او در اوایل ماه نوامبر به یک ایستگاه خبری کاملاً خبری ، BFMTV ، گفت: “من کاپوت نیستم. من پوسیده نیستم.”

موازی های قابل توجه

شباهت های بین سارکوزی و ترامپ قابل توجه است و یکی از آنها این است که رای دهندگان آنها سبک های چهره ای ریاست جمهوری خود را خسته کننده می دانند. هر دو پس از یک دوره بازنشسته شدند.

در سال 2012 ، فرانسوی ها یک رئیس جمهور “عادی” را انتخاب کردند. این اصطلاحی بود که رئیس جمهور تازه وارد فرانسوا اولاند برای توصیف خود بیان کرد. اما فرانسوی ها به سرعت از “عادی بودن” خسته شدند و اولاند را نیز پس از تنها یک دوره بازنشسته کردند.

در عوض ، آنها یک بار دیگر رهبر فعال ، مداخله گر: امانوئل مکرون را انتخاب کردند. او مانند سارکوزی دعوا را دوست دارد و دوست دارد آنها را انتخاب کند ، حتی با رهبران خارجی و مطبوعات خارجی. بعداً بیشتر درباره او صحبت کنید.

سارکوزی مانند ترامپ همیشه مورد توجه مردم واقع شده است. رسانه های فرانسوی او را یک بته دی اسکن می نامند ، یک جانور سیاسی که خواهان توجه خوب است یا بد ، توجه عمومی را جلب می کند.

او نیز مانند ترامپ دو بار طلاق گرفت و سپس در حالی که به عنوان رئیس جمهور در این سمت بود با یک مدل به نام کارلا برونی ازدواج کرد.

‘بیعت یا انتقام’

در دفتر کار ، او را “رئیس جمهور همه جانبه” لقب گرفتند ، که تقریباً در همه سیاست ها سر و کار داشت.

او وفاداران خود را در اکثر پست های برتر منصوب کرد و چندین نفر به دلیل نادیده گرفتن مرزهای قانون به دردسر افتادند.

او مانند ترامپ وفاداری می خواهد. همانطور که یکی از ادیتورالیست های فرانسوی در لوموند نوشت ، با سارکوزی یا “بیعت یا انتقام” بود.

و اکنون ، به عنوان یک رئیس جمهور سابق ، سارکوزی خود را نه در یک باتلاق ، بلکه در سه باتلاق قانونی می بیند.

اولین باتلاق از روز پنجشنبه به طور جدی آغاز شد. این اولین بار است که رئیس جمهور سابق در دادگاه با اتهام جدی دستفروشی و فساد روبرو می شود. اگر مجرم شناخته شود ، وی و همكارانش تا 10 سال زندان محكوم می شوند.

شیرهای تلفن و نام های جعلی

و یک مورد دیگر: سارکوزی اولین رئیس دولت سابق فرانسه است که تلفن هایش را شنود می کنند. ترامپ ، که به دروغ دولت اوباما را به دست زدن به تلفن های مبارزات انتخاباتی خود متهم کرده ، ممکن است دلسوز باشد.

این اتهام مربوط به اقداماتی است كه ساركوزی و وكیل وی برای ترغیب گیلبرت آزیبرت ، قاضی عالی ترین دادگاه تجدیدنظر فرانسه ، به آنها پرونده مخفی مربوط به تحقیقات دیگر پلیس در مورد معاملات ساركوزی را به آنها ارائه می دهد. در مقابل ، ادعا می شود که سارکوزی قول داده است از نفوذ خود برای ترتیب دادن یک کار آلو برای قاضی در موناکو استفاده کند.

این پرونده وقتی ادوار تحقیقات کشف کرد که سارکوزی و وکیل و متهم همکارش ، تیری هرتزوگ ، متوجه شدند که آنها در حال تحقیق هستند ، پرونده تندتر شد. آنها دست به اقدام فرار زدند و با استفاده از تلفن های جدید و نام های جعلی بحث های خود را پنهان کردند. سارکوزی “پل بیسموت” شد.

آن زمان بود که دستور ضربه زدن روی مکالمات آنها صادر شد.

دادستانی ملی مالی فرانسه در سال 2017 تلاش متهمان را “پیمان فساد” توصیف کرد.

در این گزارش آمده است: “روش آنها مجرمان باتجربه بود.”

زبان تند ، اما به همان اندازه خشن پاسخ سارکوزی بوده است. در مصاحبه ای با BFMTV در ماه نوامبر ، او در مورد “روشهای استازی” ، با اشاره به پلیس مخوف مخوف در آلمان شرقی کمونیست ، و “رسوایی که مدتها در سالنامه خواهد ماند” صحبت کرد.

فقط اولین آزمایشات او

متاسفانه برای سارکوزی ، این فقط اولین آزمایش او است. در بهار 2021 ، او و چند نفر از همکارانش برای ماجرای به اصطلاح Bygmalion محاکمه خواهند شد. این اتهام این است که مبارزات انتخاباتی مجدد وی در سال 2012 از شرکت روابط عمومی Bygmalion برای پول شویی استفاده می کند ، بنابراین خزانه مبارزات انتخاباتی را با میلیون ها دلار بیش از قوانین مالی تبلیغات انتخاباتی پر می کند.

دادگاه سوم احتمالی شامل ده ها میلیون دلار از معمر قذافی ، رهبر وقت لیبی ، از پول همه مردم است – پولهایی که با چمدانها به فرانسه منتقل شده و بودجه مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری سارکوزی در سال 2007 را تأمین می کند.

نیمی از حلقه های سارکوزی درگیر مشکلات جدی حقوقی شده اند و حداقل سه نفر به جرایم محکوم شده اند. اما رئیس جمهور سابق فرانسه احتیاط کرده است که آثار کتبی کمتری از خود به جای بگذارد و نام های جعلی و تلفن های جدید را ترجیح می دهد.

و مانند ترامپ ، وی از همه راه های قانونی برای ادامه روند استفاده کرده است ، در حالی که تأسیس قانونی فرانسه را به زبان زشت اعلام کرد.

ترامپ یک تاجر ، و به مراتب ثروتمندتر از سارکوزی ، وکیل و سیاستمدار تقریباً در تمام زندگی بزرگسالی خود است. اما مانند سارکوزی ، ترامپ در حال حاضر در چندین جبهه با تحقیقات روبرو است ، که با درخواست تجدیدنظر در برابر هر قضاوت نامطلوبی ، آنها را کشانده است.

وارد ماکرون شوید

جنگ سارکوزی در دفتر فرانسوی ها را خسته کرد ، اما پنج سال بعد آنها سیاست Lone Ranger جدیدی را انتخاب کردند که حزب خود را تاسیس کرد و قول داد که روش های قدیمی کارها را از بین ببرد.

در مورد امانوئل ماکرون اشاره ای به فساد نشده است ، اما تمایل وی برای شروع جنگ در داخل و خارج کشور کاملاً آشنا است.

در میان بحران بزرگ COVID ، او کبریتی را روشن کرد که آتش را در جهان اسلام روشن کرد. سخنرانی های او در ماه اکتبر با حمله به “جدایی طلبی اسلام گرا” ، گفت اسلام “در بحران” است و دفاع از حق فرانسه در محافظت از کاریکاتوریست ها ، از جمله کسانی که کارتون های حضرت محمد (ص) را می کشند ، خشم رئیس جمهور ترکیه و دولت پاکستان را برانگیخت.

اردوغان ترکیه گفت: “ماکرون نیاز به درمان روانی دارد.” فرانسه بلافاصله سفیر خود را در ترکیه فراخواند. سپس ماکرون اردوغان را به داشتن “تمایلات شاهنشاهی” متهم کرد ، اشاره ای به حضور نظامی تهاجمی ترکیه در مدیترانه و حمایت از آذربایجان در جنگ با ارمنستان.

وزیر حقوق بشر پاکستان فرانسه را متهم کرد که با مسلمانان فرانسوی مانند هیتلر قبل از جنگ جهانی دوم با یهودیان رفتار می کند. دولت فرانسه منفجر شد. سخنگوی وزارت امور خارجه گفت: “این سخنان حقیر دروغ های آشکاری است که مملو از ایدئولوژی نفرت و خشونت است.”

در این راه ، ماکرون اتحادیه های فرانسوی را به عهده گرفته و برخی از حقوق و مزایا و روزنامه نگاران فرانسوی را از آنها سلب کرده است. با عصبانیت رسانه ها ، دولت وی اخیراً قانونی را تصویب کرد که انتشار تصاویر افسران پلیس “برای اهداف سو mal” را جرم دانست. روزنامه نگاران و دیگران هزاران تظاهرات کردند. قانون تصویب شد.

حمله بهترین دفاع است. این خطی است که ماکرون با اشتیاق به آن می پردازد.

این رویکردی بود که درخشان برای سارکوزی و ترامپ بود – تا زمانی که اینطور نشد.